Denise van Deventer-Hannema

Tot mijn 21ste heb ik bij A.C.C. gespeeld, daarna heb ik drie seizoenen voor Kampong gespeeld en sinds 2015 ben ik lid van Excelsior '20. Op mijn 17e maakte ik mijn debuut in het Nederlands elftal in de Series tegen de West-Indisch in Nederland in 2008. Als rugnummer had ik altijd nummer 4, dat was toen mijn lievelingsgetal. Van 2014 tot en met 2016 ben ik vanwege mijn werk gestopt bij het Nederlands elftal en in november 2017 ben ik weer met de selectie gaan meetrainen. Sindsdien heb ik rugnummer 11, omdat ik op 11 augustus ben getrouwd en dat mijn geluksgetal is geworden.

Dit vind ik een lastige vraag, aangezien ik het geluk heb gehad om veel mooie (cricket)landen te mogen spelen. Maar de meest bijzondere ervaring vond ik het WK kwalificatietoernooi in Bangladesh, omdat cricket daar zo populair is. We speelden in echte stadions, werden onder politiebegeleiding naar de wedstrijden gebracht en onze wedstrijden werden op de lokale televisie uitgezonden. Verder zijn de mensen erg vriendelijk en heb ik kennis mogen maken met een bijzondere cultuur.

Mijn grootste blunder was in een wedstrijd tegen de U.S.A. tijdens het WK in Bangladesh. Ik stond samen met Miranda Veringmeier te batten en zij sloeg een mooie bal richting de long-off boundary. Wij dachten dat de fielder had aangegeven dat het een 4 was, dus wij liepen naar het midden van de pitch om elkaar een box te geven. Toen iedereen aan de kant begon te roepen dat we, maar vooral ik aangezien ik aan het dode wicket stond, terug naar mijn crease moest rennen. Helaas, begrepen we pas te laat dat de bal niet voor 4 was gegaan en ging ik run out. Sindsdien ga ik pas mijn crease uit als de umpire een 4 aangeeft of ‘over’ aangeeft.

Ik heb verschillende mooie herinneringen, waaronder Europees Kampioen worden in 2011 in Nederland, het mogen spelen van internationale toernooien in Zuid-Afrika, Sri Lanka en Bangladesh, maar ook het WK kwalificatietoernooi in Nederland afgelopen seizoen. Ondanks dat we alles hebben verloren vond ik het ontzettend bijzonder om op dit niveau in Nederland te mogen spelen. We hadden geweldig cricketweer, de pitches en velden waren fantastisch en vrienden, familie en toekomstige cricketers konden kijken.

Eten is altijd een leuk en belangrijk onderwerp binnen ons team. Er zijn er een aantal, waaronder ik, die veel kunnen eten en dus altijd gaan voor een 2e ronde en de restjes van diegenen die niet meer willen met alle liefde opeten. Snoepen vind ik stiekem erg lekker, daarom haal ik het zelf niet meer in huis. Maar als er tijdens de lunch bijvoorbeeld van die heerlijke versgebakken brownies, cakejes of worstenbroodjes staan dan kan ik die maar moeilijk weerstaan. Voor het avondeten eet ik graag Hollandse pot. Op de dag van de wedstrijd eet ik in het buitenland vaak yoghurt met fruit (1e ronde) en witte bonen in tomatensaus, scrambled eggs en toast (2e ronde). In Nederland eet ik vaak gewoon yoghurt met banaan en muesli. Op wedstrijddagen eet ik bij het ontbijt altijd best wel veel, omdat wij vaak op tijd aanwezig moeten zijn op het veld voor de warming-up en dan pas tussen de innings, of in het geval van T20, na de wedstrijd kunnen lunchen.

Binnen de cricketsport wil ik graag een fifty maken in een internationale T20 wedstrijd met het Nederlands, een zesje over de top slaan en winnen van Ierland.